insaciábel xenrreira

Ás vegadas, isa xenrreira domina impunemente as entranas e tódolos camiños semellan estár senlleiros de sosego. Pero de súpeto, dalgún incontrolábel xeito, a paz abrangue os sentidos, e todo torna traslúcido ó abeiro deses ollos ensanguentados e avergoñados. Esa corredoira insospeitábel que a salvagarda de feitos intragábeis. Esa salvación á que chama…Iso é o de menos en tanto en canto non se deixe esvarar no indeleble xabre.