noites invernais senlleiras |
Insomnio primario acompasado de melancolías inarmónicas. Corpo vívido, inerte sobre puñais brancos. Alicerces agarimosamente cortantes impregnados de ollares nús e suados. Beizos inundados de bicos e medias verdades alleas. Territorio ausente de espacio físico abranguido por un corazón senlleiro. Derme colapsada de vivenzas baleiras, seca de sentimento, intransitable.
No hay comentarios:
Publicar un comentario